"Et j'irai loin, bien loin, comme un bohémien, Par la Nature, - heureux comme avec une femme."
Arthur Rimbaud

woensdag 23 januari 2013

Meer winterpret

I would rather wake up in the middle of nowhere than in any city on earth.
Steve McQueen
Ik moet een van de meest iconische acteurs van de twintigste eeuw gelijk geven: geef mij maar het open terrein en het vrijelijke stappen van de rustige buitenwegen vergeleken met de drukte en de beperkingen van mijn lange stappen in de stad, zelfs in een kleine stad als Leuven. Zeker nu het eindelijk wintert kan ik niet aarden in de stad...
Zo komt het dat ik ook in de blokperiode, als ontspanning, de natuur opzoek, ik hoef daarvoor niet ver te gaan. Zoals hier in Oud-Heverlee waar het zicht op de intacte Dijlevallei en de dorpjes op de flanken -hier zicht op Korbeek-Dijle- nog bewaard is gebleven zoals in de tijd van mijn grootouders. De sneeuw zorgt voor rust in het landschap en de schoonheid gaat niet verloren aan mijn gretige ogen.
Eindelijk kan Moedertje Natuur even rusten, na de abnormale warme temperaturen waardoor zelfs al vlinders en bloeiende planten gevonden werden. Zo vond ik zelfs al een bloeiende Dagkoekoeksbloem (Silene dioica) in de Doode Bemde begin januari. Heel gek ...
Maar op deze frisse zonnige voormiddag zijn de vogeltjes zeker niet in rust, ze zoeken eten om zich warm te houden, zo ook deze Kleine barmsijs (Carduelis cabaret).
Daarna begeef ik me naar het akkerplateau van Leefdaal, lokaal bekend omwille van de trektellingen, de vaak speciale soorten die hier overwinteren -vorig jaar nog Velduilen (Asio flammeus)- en een laatste bastion in onze regio voor de Europees sterk bedreigde akkervogels zoals de Grauwe gors (Miliaria calandra).
Op dit plateau, een vlak land in een anders reliëfrijke regio, heeft de wind vrij spel en zorgt ze voor kunstige sculpturen ...
Het moet gezegd, ik had nooit durven denken dat winterbanden, toch een vrij kostelijke aankoop, zo'n verschil zouden geven inzake grip op de sneeuw, het verkorten van de remweg, ... Het hele weggedrag van de auto in de sneeuw is getransformeerd tot een veel veiliger gedrag. Kortom, ik kan ze zeker aanraden -ik heb de mijne tweedehands voor een zacht prijsje kunnen aanschaffen, maar ze zijn toch nog het meest nuttig voor mensen die veel rijden. Ik heb zes jaar op zomerbanden gereden en mits een goede rijstijl en een beetje spelen met de versnellingen viel dat ook goed mee.
Nog zoiets dat mij steeds weer verliefd op de winter maakt: dat zachte glinsterende licht, zeker als er sneeuw ligt en het vriest goed is het dit licht dat mijn hartje doet jubelen. Zo ook hier op weg naar de vijver "Grote bron" in de Doode Bemde.
Eenmaal in de kijkhut kom ik Roel tegen die net een leuke ontdekking gedaan heeft, een juveniele Kleine zwaan (Cygnus bewickii) ! Een teken van het gelukte broedseizoen ? Voor mij is het alleszins mijn eerste juveniele exemplaar, zeer goed te herkennen aan de snavelkleuren, tot de helft zwart (in tegenstelling tot Wilde zwaan,Cygnus cygnus) en de basis is deels rozig, deels gelig gekleurd. Dit individu zat ver op de vijver in het grote wak en Roel maakte er deze foto van met zijn 500mm lens.
Door de telescoop zie je iets beter de snavel en de kleurverdelingen. Merk ook links de slapende Brandgans (Branta leucopsis) op, eveneens een noordelijke gast.
Tegen de kijkhut zelf is het een drukte van jewelse, de Sijzen (Carduelis spinus) pulken de zaadjes van de Elzen (Alnus sp.) uit.
De dag loopt stilaan op zijn einde en ik neem Darko nog mee naar Mollendaal waar ik hem even laat poseren op de foto.
Want hier, de plaats waar mijn roots liggen, zijn de landschappen zeer mooi indien je het gebied wat kent. Altijd bereid tot verrassingen verken ik dit gebied al meerdere jaren meerdere keren per week. Het stelt me nooit teleur.
Een andere verrassing is er als de vochtige lucht in een stevige vriesnacht de bomen bekleedt met rijmpegeltjes. Wat een schoonheid in mijn haast verdoofde kleine wereld.
Ook de muizen in het bos zijn op zoek naar voedsel en wagen zich buiten, ze moeten rekening houden met hongerige predatoren zoals de Vos (Vulpes vulpes) of een Buizerd (Buteo buteo) die nu hun kostje niet vinden onder het witte deken. Eigenlijk zijn muizen toch helden. Net zoals alle dieren die dag in dag uit de winter trotseren.
En met al die indrukken en observaties verglijden mijn korte dagen in lange nachten terwijl ik even stil word ... Stilte en rust, wat een rijkdom! En daarom zal je mij altijd tegen mijn zin in de steden zien gaan !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten