Al een tijdje dacht ik aan het aanschaffen van een waterdichte
digitale camera om ook momenten rond en in water vast te leggen en waterdichtheid, zo redeneerde ik logischerwijze, is ook een teken van robuustheid in regen, stof, zand en dergelijke, kortom, ideaal voor een actieve wandelaar/mountainbiker/strandjutter als ik. Mijn keuze was allang gevallen op de 12,1mp
Canon Powershot D10, waterproof tot 10m, meer heb ik niet nodig en het is een verlossing op de wandelingen met Darko waar zwaar materiaal zoals mijn geliefde Canon Eos 350D met de bijhorende lenzen gewoon te onhandig is. Bovendien geeft dit toestelletje een extra funfactor, zeker met deze zuiderse temperaturen.
Sinds vrijdag ben ik de eigenaar van zo'n Powershot en heb ik hem al kunnen uittesten tot in het plonsbadje toe. Natuurlijk is het voor mij wennen om noch diafragma noch sluitertijden en dergelijke te kunnen instellen maar het is een mooie oplossing voor het gewichtsprobleem, zeker bij zo'n energieke hond als Darko die het geduld niet heeft tot het baasje een nieuwe lens ingeschroefd heeft. Ook hoef ik nu op stranden en in water niet meer bang te zijn. Praktisch, zo moet het. Het vereist enige oefening maar het begint te lukken, de meeste foto's worden scherp. Een paar voorbeeldjes;
Het leuke aan een waterdichte camera : ineens is waterleven vast te leggen, zoals onze goudvissen in de tuinvijver merkten. Dit waren ze niet gewoon...
En Darko en Samson vandaag waren te schattig om niet vast leggen.
Geen 5mp foto's meer van een HP Photosmart, geen goedkope waterdichte Fujifilm wegwerpcamera's meer, kortom : meer kwaliteit in snapshots. Snapshots zijn gemakkelijker met een compactcamera ... Een feit dat niemand kan ontkennen, mijn Canon Eos zal dit toestel nooit overtreffen maar het is een lacune dat nu ingevuld is !
Maar ik wil de kwaliteit verbeteren, dat ben ik mijn gerief en mezelf verplicht. Daarnaast is fotografie ook een enorm belangrijk communicatiemiddel, zeker nu in onzekere tijden van crisis (en de bijhorende besparingen, vaak in natuurbehoud) en klimaatsverandering. Met mijn blogje hoop ik er een bescheiden bijdrage aan te leveren. Twee jaar zijn er inmiddels al gepasseerd en de energie blijft, ook mijn lezerspubliek blijft het erg waarderen. Ik hoop met de aandacht voor de fotografie de kwaliteit van mijn blogs nog te verhogen. We zullen zien, maar ik wou mijn lezers erg bedanken voor twee jaren vol commentaren en positieve steun !
Het tweede aspect ? Conditie. Ook de gezondheid blijft belangrijk, dit jaar zal ik vanaf de lente, naast het wekelijkse zwemmen, ook zoals in de voorbije herfst weer meer fietsen... Op de Stevens Galant SX is fietsen een waar plezier geworden !
Nevelige zonsondergang, Doode Bemde, Juni 2011 - Canon Powershot D10
"Been a long wait" : Leonie, Doode Bemde, Juli 2011 - Canon Eos 350D met 50mm fix f1.8
De eerste avond : uittesten op een konijnenschedeltje. Deze foto werd genomen uit de losse hand met flits, diafragma 9.0 en sluitertijd 1/60.
Een dode Meikever die ik nog liggen had. De camera had dezelfde set-up als bij de schedel.
Ook geologische structuren zoals dit keitje uit Meerdaalwoud komen met een macrolens nog beter tot hun recht.
Simpele Struikheide in de tuin krijgt ook andere allures door zo'n lens bekeken.
Maar zoals gezegd is deze lens ook perfect als een normale 100mm lens bruikbaar, zoals de foto van mijn moeders tulpen bewijst. 
Met de 100mm door een glazen raam richten om een Keep op gevoelige plaat vast te leggen die op zo'n acht meter afstand zat, dan vind ik de kwaliteit van deze vaste lens toch zeer goed ondanks de afwijking van het vensterglas !
De nieuwe tulpen van mijn moeder, een van haar favoriete bloemen.
Onze Border Collie Darko, nu 3,5 maand oud
