"If happiness," he wrote in his twenty-second year, "consists in the number of pleasing emotions that occupy our mind--how true is it that the contemplation of nature, which always gives rise to these emotions, is one of the great sources of happiness." Thomas Belt, naturalist (1832-1878)
Thomas Belt had het al door zo'n 130 jaar geleden, deze naturalist bemerkte dat de natuur en de studie ervan een mens veel voldoening en geluk kon verschaffen om haar schoonheid en diverse stemmingen. Een gebied dat bij mij steeds die emoties oproept is en blijft nog steeds de Doode Bemde en ik probeer dat ook uit te dragen naar anderen, zeker in dit jaar van de biodiversiteit. Zo organiseerde ik een gegidste wandeling met mijn peter Désiré Vanautgaerden in het gebied. Mijn peter, die jarenlang conservator was, kent nog steeds alle hoekjes en gaten en kan er urenlang over vertellen. Voor de biologen was dit een aangename kennismaking met het gebied op amper 5 kilometers van onze campus. De weiden zagen paars van de Pinksterbloemen waarop af en toe Oranjetipjes foerageerden en het zonnetje scheen na een hele voormiddag regen.
Een van de vele leigrachten in het gebied.
Biologen dragen de diversiteit hoog in het vaandel; hier zien we Claudia en Leonie, de stoere avonturiersters ...
en aan de andere kant van het spectrum zien we de twee Sanne's, rustig aan met dat zonnetje ...Een paar weken later was het de eerste van een hele reeks grassenexcursies in het gebied geleid door de huidige conservator en plantenliefhebber Piet De Becker. Zo kom je in delen die anders ontoegankelijk zijn en vaak erg mooi om te zien, vol bloemen die typisch zijn voor onbemeste hooilanden.
Piet De Becker, de conservator en de gids van de dag legt een Bastaardwederik uit.
Deze Dagkoekoeksbloem groeit en bloeit werkelijk bijna overal in de Dijlevallei.
Sarah is blij want haar herbariumgrassen zijn volledig !
Een bloem die minder snel gevonden wordt is de Echte koekoeksbloem (Silene flos-cuculi), een bloem die fel achteruit ging met de overbemesting van de Vlaamse gronden maar die in het reservaat weer alle kansen krijgt, een van de mooiste bloemen die we kennen vind ik. Net die woensdag begon de bloem te bloeien op bepaalde stukken na zo'n late lente.
Tenslotte nog een niet zo'n alledaagse plant : de Blaartrekkende boterbloem die natte onbemeste gebieden opzoekt. De plant heeft haar naam niet gestolen, in de Middeleeuwen wreven de bedelaars zich in met het sap dat afschuwelijke blaren op hun huid veroorzaakte waarmee ze heel wat medelijden konden opwekken.
En ik greep de kans om mijn plantensystematiek al te oefenen voor het examen ... Ook pikten we snel een Snor mee, een vogeltje dat al net zoals zijn naam zingt met een snorrend geluid, vrij zeldzaam in de Dijlevallei.Ah de Doode Bemde, het blijft een liefdesaffaire voor mij ...
Geen opmerkingen:
Een reactie plaatsen