"Et j'irai loin, bien loin, comme un bohémien, Par la Nature, - heureux comme avec une femme."
Arthur Rimbaud

donderdag 20 december 2012

Winters proevertje

It is not length of life, but depth of life.
Ralph Waldo Emerson
Het zit hem soms in de kleine dingen om het leven helemaal de moeite waard te maken. Een van die kleine dingen die mij intens gelukkig maken is een besneeuwd landschap waar mijn voetstappen ouderwets kraken op de bevroren vlokjes. Dan voel ik me terug een kindje, en eigenlijk ... bleef ik dat ook vanbinnen. En ik ben daar zeker niet alleen in ... Die ene dag, 7 december, was zo'n dag waar bij vele medestudenten het kind in zich boven kwam en ik heb heel wat rake sneeuwballen mogen verteren ... én een gescheurde nieuwe broek maar dat kon de pret niet drukken. Het had eindelijk gesneeuwd !
Inspiratie kan ineens opduiken, zoals toen Marian, Rein en ik besloten om een sneeuwbeer te maken in de reeds smeltende sneeuw.
Maar de spil van deze blog, de natuur, ja, die bleef zich ook meermaals vertonen tot 's avonds laat toe, op de meest onverwachte plekjes. Zoals op de voordeur van mijn grootouders waar deze Kleine wintervlinder (Operophtera brumata) een veilige rustplaats gevonden had.
De sneeuw verdween voor de zon, even snel als ze gekomen was ...
Gelukkig bleef het nog even koud zodat we de winter nog wat konden beleven, zo ook in het provinciaal domein Leopoldspark in Kessel-Lo waar de silhouetten van deze Kokmeeuwen (Chroicocephalus ridibundus) zich aftekenen tegen de ochtendzon op het ijs.
Hier weet je dat het winter is of wordt als de Slobeenden (Anas clypeata) in de vijvers slobberen ...
Maar het is pas echt een wintergevoel als je Pestvogels (Bombycilla garrulus) in het land hebt, en daarom ben ik deze ochtend in het park. Er zijn twee zwervende vogels reeds een week thuis in het park waar ze zich te goed doen aan de Gelderse roos (Viburnum opulus). Net als in de invasiewinter 2010-2011 komen deze vogels uit het noorden afgezakt op zoek naar voedsel. Ook mijn peter Désiré, die vlakbij woont, is komen opdagen tussen de andere vogelende bewonderaars en hij geeft mij de kans om met zijn Canon Eos 30D met 300mm fix f4 lens met 1.4 extender te fotograferen, het levert mij dit mooie plaatje op...
Maar de winter voor Leuvense studenten begint met de Leuvense kerstmarkt, inmiddels in zijn vijfentwintigste editie, ook ons beroemde gotische stadhuis is uitgedost voor de feestdagen. Tot voor kort was dit ook effectief het stadhuis, nu zijn de stadsdiensten verplaatst naar een modern complex en heeft het oude stadhuis nu meer een culturele en ceremoniële functie toegewezen gekregen.
Voor de vijfentwintigste verjaardag haalde men een Belgische primeur naar Leuven, er werd een olympische curlingbaan aangelegd met behulp van de Leuvense brandweer hun waterpompen en waarop een interlandentoernooi wordt gespeeld tussen de Benelux landen voor het WK-kwalificatie. Het blijft mijn inziens toch een rare sport. Ooit moet er iemand in Schotland gedacht hebben : "Hey, laten we met een paar borstels het ijs vegen en een metalen schijf erover laten glijden!" Hoeveel Schotse whiskey's moet je daarvoor ophebben ?
De kerstman oftewel "Joulupukki" is niet thuis helaas maar de vele standjes met vaak artisanale producten maken veel goed zoals deze stand van een aardige gepensioneerde man die de kastanjeproducten van zijn zoon en schoondochter verkoopt. De kerstmarkt liep al bijna ten einde en door onze interesse deed hij ons het hele verhaal uit te doeken over hoe zijn zoon en schoondochter ongelukkig waren in hun toenmalige job en besloten om kastanjeboeren te worden in de Ardèche in Frankrijk. Daar kochten ze een oude boerderij met vijftig hectare met twee- tot driehonderd jaar oude kastanjebomen, compleet verwilderd en een thuis voor vele Everzwijnen (Sus scrofa). Ze gingen aan de slag en produceerden al snel heerlijke kastanjepasta's en likeur. Ze koken de kastanjes en vermalen ze daarna met een gerecycleerd toestel van een oude slagerij waarmee men vroeger gehakt maalde. De man vertelde met zoveel vuur en passie over hun "kwaliteitsproduct" dat we aan zijn lippen bleven kleven, zo vol vuur was hij dat mijn foto's van hem wazig bleven gedurende zijn vertellingen. Maar de pot kastanjepasta "Délice de châtaignes" die hier op mijn bureau staat is meer dan voldoende bewijs van zijn verhalen.
Een schaarse vrije ochtend gebruikten Rein en ik om een paar uur door te brengen in de kijkhut aan de grootste vijver die de Dijlevallei rijk is : het Groot Broek in Sint-Agatha-Rode waar de strafste soorten al passeerden zoals in mei nog een Purperreiger (Ardea purpurea) en waar de bever zich ook thuisvoelt. Het is ook deze plaats waar deze bewuste ochtend we ons ontbijt verorberden -jawel, kastanjepasta- met zicht op de langzaam opklarende nevelen die de eenzame Grote zilverreiger (Ardea alba) en een groepje Watersnippen (Gallinago gallinago) omfloersten. Twee snelle blauwe flitsen duiken tussen de takken door, het zijn IJsvogels (Alcedo atthis) op zoek naar een geschikte tak om het water af te loeren op zoek naar een visje. De vallei ontwaakt met dat zachte rozige decemberlicht, een echt winters proevertje ... Stil in mezelf geniet ik van de frisheid terwijl mijn gedachten wegzweven op de roepjes van de Rietgorzen (Emberiza schoeniclus) ... Laat die winter maar komen !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten