Het is al heel mijn leven dat ik mij aangetrokken voel tot water. Net zoals vele andere mensen het onbewust beseffen is het de vele gedaanten dat dit chemisch element kan aannemen die ervoor zorgen dat water lijkt op de menselijke lotgevallen en gedachten.
Het is niet voor niets dat water zoveel aandacht kreeg in de Romantiek van illustere namen zoals Frédéric Chopin en Claude Debussy, Claude Monet en Pierre-Auguste Renoir en vergeet Victor Hugo en William Wordsworth niet. En de lijst groeit en groeit als je erover nadenkt zoals dit kunstwerkje van Johann Wolfgang von Goethe met zijn "
Gesang der Geister über den Wassern" :
Wind ist der Welle
Lieblicher Buhler;
Wind mischt vom Grund aus
Schäumende Wogen.
Seele des Menschen,
Wie gleichst du dem Wasser!
Schicksal des Menschen,
Wie gleichst du dem Wind!
Toch behandelen we het water om ons heen tegenwoordig behoorlijk stiefmoederlijk. Om maar niet te zeggen ronduit slecht. Niet alleen de
zeeën maar ook onze rivieren kreunen onder de menselijke last. In Vlaanderen verbetert de situatie stilletjes aan dankzij de scheiding van regenwater en afvalwater en de zuiveringsstations die her en der ingeplant worden. Onze rivieren komen terug tot leven.
Denk er even over na. Zonder water was er nooit een mens. Water had een sleutelrol in de evolutie van het leven en is nu nog levensnoodzakelijk. Doe een beetje moeite in uw aankopen, beperk de plastics en bespaar een beetje in het badschuim of douchetijd. Vele druppels maken een zee van verlichting van onze watersystemen...
Om het publiek een beetje wakker te schudden en bewust te maken organiseerden
Natuurpunt en
Aquafin samen met een aantal bekende Vlamingen voor het zesde jaar op rij de
Big Jump : dit jaar kon men op zondag 8 juli over 20 verspreidde locaties in Vlaanderen tegelijk in een rivier of kanaal springen om 15 uur stipt. Dit jaar daagden er 2000 durvers op over heel Vlaanderen om in het water te springen, verlangend naar schoon water om ooit terug overal te kunnen plonzen en duiken en proetsen als onze overgrootouders ooit deden. Lees
de Witte van Ernest Claes maar eens: het is een portret van jeugdige onbezorgdheid langs de oevers van de rivier toen jongens al spelend leerden zwemmen in onze heldere rivieren. Nauwelijks 60 jaar geleden kon dit nog. Dit kan opnieuw. Met moeite, tijd en vooral publieke steun.
Ja, ook ik stond tussen die 2000 springers samen met Marjo, Kiki en Vincent. Namelijk aan onze eigen Dijle die nog steeds een speciaal plaatsje in mijn hart bekleed. In zwembroek met meer dan 50 andere mensen. De kans om in onze Dijle eens te kunnen plonzen wou ik niet laten voorbij gaan. De regen van de voorbije dagen had haar rossig gekleurd van het sediment dat ze meevoert en haar stroming was versterkt maar het was nog meer dan veilig genoeg om het publiek te laten kennismaken met
een van de properste en natuurlijke rivieren in Vlaanderen. Doordat ik mee sprong kan ik u geen geweldige springfoto's bieden zoals men die nu op de website of op hun
facebookpagina kan vinden maar ik kan u wel een uniek zicht geven op het zwemmen in de Dijle vanaf het
wateroppervlakte !
Maar eerst werd de stroming gecontroleerd om te zien of het verantwoord was om iedereen in de Dijle te laten zwemmen, kinderen incluis.
Na het spannen van de veiligheidstouwen werd het groen licht gegeven en de Leuvense Big Jump kwam op gang !
Mijn duiken waren niet sierlijk. De tweede keer vergat ik zelfs waar het trapje nu eindigde en plonsde ik behoorlijk onverwacht in de Dijle met mijn kopje onder. Dijlewater smaakt nog niet eens zo slecht ... Het publiek keek lachend toe op al die dapperen die het vrij frisse water insprongen.
Marjo en Kiki zaten mij op de hielen terwijl ik probeerde stand te houden in de stroming wat half lukte. Het was erg fris maar bij bijna 22°C en een zachte westenwind had het Dijlewater een erg opfrissend, opwekkend effect.
En tenslotte de schrijver van deze blog die zich als een bever in het water voelde !
Het duurde allemaal helaas veel te kort en ik vind dat ze dit meermaals mogen organiseren ! Zo'n duik in een rivier waar je mee opgegroeid bent is voor een waterrat als ik het recept voor een totaal geslaagde dag. Zeker als je er dan ook nog eens een dwingende boodschap mee kan afdwingen.
Zelfs een paar honden kwamen mee met het baasje zwemmen !
Naast het standje van
Natuurpunt Leuven en
VHM was ook de Katholieke Universiteit Leuven aanwezig. Anna werkte hieraan mee.
Want het KU Leuven heeft een traditie in het tonen aan het publiek wat er zoal in de Dijle leeft, ze dreggen met netten dit kleine stukje Dijle af en tonen hun vangst. Onder andere professor Volckaert, een van de visserijspecialisten, legt uit wat het publiek zoal ziet in de verschillende bakken.
Zo was een van de schattigste dingen deze Riviergrondel (
Gobio gobio).
En zo was er weer een namiddag voorbij gevlogen. Ik heb een intiemere kennismaking met de Dijle, waaraan Leuven haar ontstaan dankt, achter de rug. Het smaakte naar meer. Als u de kans hebt om bij u dichtbij in de natuurlijke wateren te springen, doe het. Het is een verfrissende en prachtige ervaring. Laat ons ijveren om deze ervaringen te behouden voor onze kinderen en kleinkinderen !
Het verslag op de lokale televisiezender ROBtv
op Youtube.
