Geel omhuld
d'oevers verguld
hoog een gierzwaluw
in lommerd der eik
ik, koning te rijk
aan d'oevers van de Dijle
Een verre koe mompelt
in verte zomers onweer
dat over velden rommelt
het gras herleeft weer
en wuivend het herboren riet
een avondstond onder de es vervliet
aan d'oevers van de Dijle
Een grote gele kwikstaart
jaagt in volle vaart
de wateren af, vergezelt
het koeren der duiven op 't veld
Licht golvend meanderend,
landschap's creaties veranderend
aan d'oevers van de Dijle
Rondom het dorp krioelen
statige kieviten, wijl de boeren
vlijtig de leemgronden omwoelen
en de wolken hoog mij weg voeren
aan d'oevers van de Dijle
VAG (2008) - Aan d'oevers van de Dijle
Net zoals vorig jaar werd er in het Leuvense terug een
Big Jump georganiseerd. Een manifestatie om aandacht te vragen voor proper water in onze contreien, iets waar Vlaanderen sterk achterloopt op de rest van Europa. Met dank aan de politiekers die
daadkracht missen. Het thema blijft actueler dan ooit, ook al wordt inmiddels 80% van ons water gezuiverd door
Aquafin. Toch is er nog een lange weg te gaan inzake het nitraatprobleem, industriële lozingen en eutrofiëring. Ook ik was dit jaar opnieuw een van de vele duizenden die in Europa in het wilde water sprongen met de hoop ooit terug rivieren te zien zoals onze overgrootouders nog hebben gezien, helder en vol leven.
Dit jaar droeg ik zelfs meer bij dan alleen mijn sprong en bijhorende politieke oproep. Dit jaar werkte ik mee aan de organisatie door vervoer te voorzien, mijn trouw busje, voor het materiaal van de standjes. Niet alleen voor Aquafin, de
Vrienden van Heverleebos en Meerdaalwoud vzw,
Natuurpunt Leuven en de
KU Leuven maar ook voor de
Natuurstudiegroep Dijleland vzw waar ik in meedraai als bestuurslid en redacteur.
Als de tenten eenmaal opgezet waren konden de spandoeken de aandacht trekken. Binnen een uurtje zou het volk toestromen. De meesten in zwempak want de meteorologische goden werkten mee door ons een zeer warme namiddag te bezorgen. Het had ook al lang niet meer geregend en de Dijle stond lager dan vorig jaar en was haast helder. Het evenement ging door vlakbij de campus op de Celestijnenlaan in Heverlee, op zo'n kilometer van de Leuvense ring af.
De brandweer van Leuven deed nog een laatste kwaliteitstest en ze checkten meteen de veiligheidsvoorzieningen. De Dijle blijft tenslotte een rivier met soms een vrij sterke stroming. Onder de brug wordt dan ook een touw gespannen en nemen vrijwilligers een post in, klaar om driftende drijvers op te vangen. Dat zou vandaag niet nodig blijken, de Dijle was veel minder krachtig dan vorig jaar. Ze was wel om een of andere rare reden kouder dan vorig jaar, mijn theorie is dat dit komt omdat er veel minder slib in was opgelost. Of dat klopt weet ik niet.
Kris, onze voorzitter en ik waren aanwezig voor de Natuurstudiegroep Dijleland. Wij zijn een groep van vrijwilligers die aan natuurstudie doen in onze regio: denk bijvoorbeeld aan de
Vuursalamanders die ik reeds 5 jaar monitor in Meerdaalwoud maar ook hamsterinventarisaties, watervogeltellingen, insectenexcursies en dergelijke behoren tot onze activiteiten. Wij zijn actief in de hele
Dijlevallei ten zuiden van Leuven, waar de Dijle nog vrij meandert en de regio een zeer hoge landschappelijke diversiteit kent. Om mensen hiermee kennis te laten maken hebben we dit jaar ook een extra uitgave : het Dijleland op zijn mooist. Een bundel van de mooiste natuurgebieden in onze regio, compleet met wat een nieuwsgierige ontdekker er zoal kan aantreffen en vergezeld van vele mooie foto's van lokale fotografen. Dit kadert in de promotie van ons tijdschrift "De Boomklever" dat deze regionale natuurstudie vier keer per jaar bundelt in een populair-wetenschappelijke stijl. Voor de nieuwsgierigen, meer info kan je hier vinden :
De Boomklever.
De KU Leuven stand, bemand door biologen waaronder Jan, Martijn en professor Volckaert, mijn trouwe lezers intussen bekend, had eveneens veel succes. Zij hadden, net als vorig jaar, een steekproef genomen in de Dijle en een zijbeekje en toonden de diversiteit die ze vonden. De Dijle is terug een van de mooiste en levendigste rivieren van Vlaanderen geworden met inmiddels terug meer dan twintig soorten vis. Ondertussen is ze ook een belangrijke "snelweg" voor andere dieren zoals de Bever (
Castor fiber) en de Weidebeek- en Bosbeekjuffer (
Calopteryx splendens/virgo).
Helaas ontsnapt de Dijle niet aan de dreiging van exoten, niet alleen botanisch zoals Reuzebalsemien (
Impatiens glanduliflora) maar ook faunatisch zoals deze Blauwbandgrondel (
Pseudorasbora parva). Deze werd prompt Frans-Boudewijn van Genechten gedoopt en is nu het huisdiertje van Jan, want exoten terug vrijlaten, dat doen we niet!
Gelukkig zijn er ook diverse inheemse soorten in de Dijle aan te treffen zoals dit Bermpje (
Barbatula barbatula), een inheemse bodemvis dat het moet hebben van zanderige bodems en in oeverzones van rivieren en in kleine, ondiepe stroompjes voorkomt.
De klassieker die je in bijna elke Vlaamse waterloop, zoet, zout of brak, kan aantreffen is het Driedoornige stekelbaarsje (
Gasterosteus aculeatus).
En dan werd het tijd voor de verfrissende duik om 15 uur stipt ! Een voor een springen we van de kleine steiger af zoals Kiki hier demonstreert.
Het water is zelfs meer dan verfrissend, laat ons zeggen dat het de mensen wakker houdt maar niemand laat het aan zijn hart komen. De vrijheid om in een rivier te springen die men zo goed kent is belonend genoeg.
Een lange wachtrij ontstond aan de ladder. Ook professor Volckaert sprong maar al te graag mee dit jaar en terwijl Jonas een bever nadoet denkt Marjo aan manieren om warm te blijven, uiteindelijk bleek de beste remedie te zijn om tegen de stroming in te zwemmen...
De brug stond vol supporters waar het hoofd met het vele zilvergekleurd haar direct opviel, mijn
opa Constant die het hele gebeuren erg amusant vond, amusant genoeg om het begin van de Tourrit te missen.
Ook de jongere generatie had veel plezier in de Dijle. Breng hen zo vroeg mogelijk liefde bij voor hun omgeving en onze toekomst ziet er weer iets rooskleuriger uit met elk kind dat enthousiast meedoet.
En dan komen de organisatoren er ook eens in, vergezeld door Piet De Becker, conservator van de
Doode Bemde, die na al die jaren heel goed weet hoe zich als een vis in de Dijle te voelen.
Er waren mensen die er volop van profiteerden en met de bal speelden of elkaar goed nat spetterden. Geweldig om te zien hoe de Dijle vreugde kan brengen, van mij mag dit in de zomer terug een vaste gewoonte worden. Een mooi droombeeld.
Want vergeet niet hoe mooi het kan zijn, onze natuur ...
... want langs de Dijle lijkt het licht soms boterzacht te spelen met de Ruwe smeerwortel (
Symphytum asperum). Soms lijkt het een sprookje. Het is aan ons om dat sprookje te bewaren voor de kinderen van onze kinderen. Elke dag weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten