Modder en pedalen

"Feestmuziek" dreunt uit de luidsprekers, het lijkt een after-ski party maar het is volle daglicht en we staan op de half ontdooide ondergrond van het park Mariadal in Overijse waar de 50e Druivencross zal gereden worden. Her en der wordt er al eens geroepen met de onafscheidbare plastic pintje in de hand, gevuld met gerstenat. De supporters zwaaien met de vlaggen van hun idool of houden het ingetogen met een petje van hun favoriet. Alle leeftijden en klassen lopen hier door elkaar, een broeiende bijennest dat gonst van opwinding naarmate het uur van de start van de profrenners nadert. We worden opgewarmd met de passages van de junioren, nieuwelingen en beloften, de kweekvijvers waarin het voornamelijk Vlaams sporttalent zich voorbereidt op de modder, zand en sneeuw van de toekomst.

Vrouwen zijn een zeldzaam zicht in het veldrijden aangezien hier vaak pure kracht nodig is. Daarom mijn respect voor deze jonge vrouw die toch haar passie najaagt.

Want gemakkelijk is het zeker niet, op een snel en zwaar parcours als hier in Overijse is een foutje op de vele beklimmingen en afdalingen snel gebeurd.

Vlaams sporttalent. Want veldrijden, hoewel het aan populariteit won de laatste jaren, blijft toch een grotendeels Vlaamse sport met de occasionele Tsjech -onze grootste concurrenten met Zdenek Stybar aan de kop-, Fransman en Hollander zoals Lars Boom. Lars Boom is een boomlange kerel die jarenlang de Vlaamse tenoren het vuur aan de schenen gelegd heeft. Deze winter keert hij terug op de crossfiets om te trainen voor het wegseizoen en hij trapt zijn halve seizoen af in Overijse.

De Druivencross is geen klassementscross, de coureurs winnen geen punten door hier te komen en alles te geven. Ze winnen wel veel respect van het publiek en genieten van hun job in deze "moeder van de veldcrossen". Dit is een traditie, inmiddels al aan zijn 50e editie toe. En de helden van de "velo" weten dat maar al te goed. Meervoudig kampioen in meerdere klassementen Sven Nys, oud-wereldkampioen Niels Albert en de outsiders zoals Kevin Pauwels, Tom Meeusen, Klaas Vanthornout, ze willen hier allemaal graag die blinkende trofee opeisen. En vergeet de andere namen niet, zoals de Tsjech Simunek die in de wielsporen van zijn vader heel verdienstelijke koersen rijdt of oude rot in het vak Bart Wellens.

Bart Wellens in een oefenronde.

Dan is eindelijk het grote moment aangebroken. Het startschot wordt gegeven en Lars Boom, niet vermoeid omdat hij de dag ervoor niet gecrost heeft in Essen zoals de rest, neemt direct en snel de leiding en houdt deze aan tot een lekke band hem terugslaat. In de loop van de wedstrijd zou hij terug omhoog klimmen in de stand en uiteindelijk als vijfde eindigen.

12 december 2010, toen zat Sven Nys nog in zijn Belgische kampioenstrui en hij zette meteen alle registers open om Lars Boom in te halen.

In de afdalingen gaat het verschroeiend snel en een goede "maîtrise" van de fiets heeft hier alle betekenissen van het woord.

Dan neemt Sven Nys, 34 jaar en bomvol ervaring, de leiding over. Nys is een erg gewaardeerde coureur, nooit zal hij een woord teveel zeggen, nooit zal hij anderen de schuld geven, hij kijkt en analyseert de koers met alle objectieve criteria die je hem maar kan opwerpen. De laatste jaren heeft hij zijn tegenhanger gevonden in de jeugdige -23- Niels Albert, die leert met vallen en opstaan hoe hij de pers te woord moet staan en begint mooi werk te vertonen op de fiets. Albert werd al de jongste wereldkampioen cyclocross ooit in 2009 en is nu Belgisch kampioen, een fakkel die hij overnam van Nys : zijn bijna-dorpgsgenoot ! Het levert, samen met Stybar, bijwijlen prachtige duels op.

Maar vandaag had Niels Albert een mindere dag en zou 8e eindigen. Ook dat is sport.

De belangrijkste onvoorspelbare factor in zo'n zware sport : het materiaal. De kwaliteit van de fiets en de voorbereiding zoals de juiste "tubes", banden dus, zijn van groot belang en een keus kan de winnaar maken of breken.

Vergeet niet : dit is een van de zwaarste sporten die een mens kan indenken, iedere ronde neemt de weerstand alleen maar toe, bij modderige parcoursen plakt de modder overal aan en soms leg men er al eens de typische Vlaamse kasseienstrook tussen.

Voor de toeschouwers zijn het beklijvende beelden ...

... voor de spieren en uithoudingsvermogen van deze man is het erg diep gaan. Zij zijn de "amateurs", de renners zonder professioneel team die toch voor hun sport kiezen. Ook zij verdienen een vermelding in het verhaal.

In een typisch decor van hotdogs, vlaggen en pinten rijdt Sven Nys ongenaakbaar op de Tenotsberg naar het ereschavot ... Hij wint de 50e editie van de Druivencross.

Na de wedstrijd gaan de stille krachten achter elke coureur ingetogen te werk, het materiaal wordt schoongemaakt en nagekeken, de materiaalpost opgeruimd, ... Ook zij zijn een onmisbaar deel van dit raderwerk dat veldrijden heet.

Veldrijden ...
Het is een sport in de natuur, een materiële sport op het scherp van de snee in zwaar en veeleisend terrein. Als een voormalige mountainbiker kan ik er alleen maar van genieten !



-Alle foto's werden gemaakt met de Canon Eos 350D en de 50mm fix f1.8 lens-