Tienen's barre land

When the drums begin to fade
We made our love on wasteland
And through the barricades
Oh, turn around and I'll be there
There's a scar through my heart
But I'll bear it again
I thought we were the human race
But we were just another border-line-case ...

Spandau Ballet - Through the barricades

Verstopt achter industrieterreinen op een weids plateau ligt een vreemde parel aan de kroon van suikerstad Tienen. Hier zijn diverse afgravingen gebeurd sinds de jaren '70 ten behoeve van het storten van het restproduct van de raffinage van de suikerfabriek die in deze stad prominent aanwezig is en waarvan het product zeer gekend is. Het is hier zo aangerijkt dat planten het hier zeer moeilijk hebben. Een combinatie van voedselrijk slib en grote wateroppervlakten, hoe vreemd geurend ze ook mogen zijn - ze lijken allemaal te geuren naar rotte sla-, zorgt voor een bepaalde aantrekkingskracht op overtrekkende vogels, het merendeel steltlopers die de slibpartijen opzoeken. Ook in oktober was dit weer het geval.

Deze zeldzame doortrekker van het hoge Noorden was de eerste verrassing op deze zonnige herfstdag.

Het is een Rosse franjepoot (Phalaropus fulicarius) in winterkleed die steeds om zijn as draaide in het water. Deze soort gebruikt die tactiek om voedseldeeltjes uit de bodem los te trappelen. Het was fascinerend om naar te kijken hoe snel deze gekke vogel wel niet bleef ronddraaien ! Tijdens een zeldzaam momentje van rust kon ik het beestje eindelijk fotograferen.

Maar de grootste klapper moest nog komen. We bleven iedere oever afzoeken en besloten om de laatste nieuwe waterplas ook eens na te kijken of onze doelsoort er niet zat. Als het niet lukte zouden we naar huis gaan. Pieter zet zijn telescoop neer en Thomas en ik kijken rond met de verrekijker tot Pieter het uitroept ...

"Ja, w'ebben 'em !"

Hier was eindelijk die Amerikaanse dwaalgast : de Gestreepte strandloper (Calidris melanotos) met een typisch rugpatroon die de determinatie mede mogelijk maakte. Het beestje bewoog rusteloos tussen het riet door op zoek naar een hapje en was desondanks professioneel gecamoufleerd want geregeld verloren we hem uit het oog. Al spoedig komen andere vogelaars op ons af en zou de telescopenpret weer beginnen.

Wij stappen rustig terug naar mijn busje, zeer tevreden met deze vulling voor de zondagnamiddag en terwijl de zon aan de einder wegzakt rijden we weer op Leuven aan, nagenietend van twee uitzonderlijke waarnemingen.