Een maand die onverhoopt toch nog een paar écht winterse weken meebracht, dat was februari 2012 en daar ben ik haar erg dankbaar voor. Zuurstof lijkt dieper in de longen door te dringen en de natuur lijkt makkelijker benaderbaar. Landschappen herleven in een fonkeling, zelfs bij zwaar bewolkt weer.
De koude lucht trilt en wolken lijken even te bevriezen in hun dolle vaart.
De natuur beeldhouwt. Het is haar hobby. Creatie.
Een Knobbelzwaan (
Cygnus olor) brengt wit in het beeld.
Bloemschikkers kunnen van dit nog heel wat leren.
Een Groene specht (
Picus viridis) kijkt bescheiden op het schouwtoneel rond.
Een Roodborstje overdenkt de dag en laat nieuwsgierig die rare vent naderen met zijn zwart toestel, blinkend in de koude zon.
In die eerste koude dagen had de zon nog kracht om te dooien hier in de Doode Bemde maar er zou nog een koudegolf volgen, de langste ooit in ons land en één met een kracht om ons met een mooi wit laken te bedekken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten