Meer Gebever

Courrons dans les forêts d'or et de lumière
Partageons-nous les fruits mûrs de la vie
La terre nous offre ses trésors, ses mystères
Le bonheur, ici-bas, n'a pas de prix
Je suis fille des torrents, soeur des rivières
La loutre et le héron sont mes amis
Et nous tournons tous ensemble, au fil des jours,
Dans un cercle, une ronde à l'infini !

Laura Mayne - L'air du vent (Pocahontas)

Ook al heb ik vorig jaar mijn objectief bereikt om een Bever (Castor fiber) te zien in mijn eigen Dijlevallei en zelfs te fotograferen, toch was ik dit jaar meer dan eens bereid om mee op bevertocht te gaan. Dat gedrag staat inmiddels onder de Leuvense biologen al bekend als een werkwoord : "beveren, gebeverd hebben". Het blijven geweldige imposante beesten als je ze ziet voorbijzwemmen of zelfs als ze over het land lopen met hun platte staart die achter hun lijven aan sleept. Ik heb dit jaar het voorrecht gehad om een wegvluchtende Bever te zien in het Grootbroek in Sint-Agatha-Rode (de grootste vijver van de regio) en ik was zo stomverbaasd aan het toekijken dat het besef zelfs niet bij mij opkwam om er een foto van te nemen ...

Gelukkig was Rein, die het geritsel vooraf gehoord had, wel voorbereid. (foto ©Reinhardt Strubbe)

Net als vorig jaar deed Kristijn Swinnen ook dit jaar in de Dijlevallei een monitorings-vierdaagse van de activiteit van Bevers en mogelijke juveniele Bevers die op geslaagde voortplanting duiden. Kristijn werkt ook met cameravallen en heeft zo al in diverse provincies zoals Antwerpen en Oost-Vlaanderen juveniele Bevers kunnen spotten en zo voor het eerst bewijs kunnen leveren van voortplanting in die provincies. Bovendien heeft hij twee keer voor een ware verrassing gezorgd door op twee verschillende locaties de in Vlaanderen uitgestorven gewaande Otter (Lutra lutra) voor de lens te krijgen ! Meer kan je hier, hier, hier en hier lezen met onder andere de filmpjes die Kristijn kon vastleggen.

Op deze frisse juli-avond waren Marjo en ik toegewezen aan de oever van de Dijle ergens in Oud-Heverlee achter de vijvers. In het riet half verscholen keken we op het eeuwig voortstromende Dijlewater. Tweemaal werden we opgeschrikt door harde plonzen die uiteindelijk van een dikke Karper (Cyprinus carpio) bleken te zijn die grappig wou doen... Die avond zouden we helaas geen Bevers noteren.

Wat we wel merkten in het laatste half uur van onze avondwacht waren de hordes muggen die ineens uit het niets opdoken op zoek naar nietsvermoedende stukken bloot huid. En de prachtige kleuren van de zonsondergang die reflecteerden op het immer ruisende water.

Daarnaast zag je ook het nog redelijk intacte valleigebied van de Dijle met op de achtergrond het boerendorpje Korbeek-Dijle dat nog op klassieke wijze tegen de valleiflank aanleunt.

Ook Roel had geen Beverwaarnemingen die avond maar we gingen de zondag erop naar het plekje waar ik vorig jaar mijn eerste Bevers kon fotograferen en bingo ... een fors gebouwd adult exemplaar zwom op zijn gemak in het leembruine water. Eventjes maakte het dier een omweg om eventjes aan een wilgentak te trekken en dan zwom het weer rustig voort. Op deze foto kan je heel goed de neus, ogen en oren zien die op één horizontale lijn liggen, door de zintuigen zo op te lijnen in de evolutie is de Bever nu in staat om met een nauwelijks merkbare uitstulping alles in de omgeving in zich op te nemen zodat het dier met een zeer snelle reactie in het woelende rivierwater kan verdwijnen bij onraad en gevaar.

Weer onder de indruk was ik. Je ontsnapt er niet aan, hoe vaak je ook een Bever ziet. Zijn fors uiterlijk en zijn priemende zwarte ogen, zijn onvermoeibare zwemkwaliteiten en zijn vermogen om hele landschappen naar zijn hand te zetten zijn en blijven uniek ...