Jeugdige salamanders

And now I-I-I am a ... salamander ! salamander ! salamander !

The Axolotl song

Don't it always seems to go
That you don't know what you've got
'Til it's gone
They paved paradise
And put up a parking lot ...

Joni Mitchell - Yellow taxi

Dit is een post om duidelijk te maken dat wat we hebben, we heel snel kwijt kunnen spelen ... Het is een boodschap voor de vele nieuwe gemeentebesturen, net als hier in Oud-Heverlee, een van de groenste gemeenten van het land zoals onlangs nog bleek uit het natuurrapport van Natuurpunt. Hou het ook zo...

Waarom klink ik nu zo ? Omwille van de plots schrijnende toestand van de Vuursalamander (Salamandra salamandra) in Nederland alwaar de enige bekende trefplaats in Limburg ineens een steile achteruitgang ziet in de populatieaantallen ... Het was voor de Nederlanders (RAVON) voldoende reden om deze website uit te brengen : SOS Vuursalamander. Het is vijf voor twaalf voor deze prachtige soort bij onze Noorderburen. Laat dit ook niet in Vlaanderen gebeuren ...

Want amfibieën en reptielen zijn die twee soortengroepen die erg gevoelig zijn voor veranderingen in het milieu, net als de dagvlinders en de bijen. Het zijn uitstekende graadmeters voor de toestand van de natuur in de Lage Landen, en die ziet er momenteel niet rooskleurig uit. Een economische crisis en een verharding van politieke wil doet er ook geen goed aan.

Trouwe lezers weten al langer dan vandaag dat de Vuursalamander mij nauw aan het hart ligt, in Meerdaalwoud is een van de grotere populaties in Vlaanderen te vinden. Ook deze populatie leed zwaar onder een menselijke druk (grondwaterboringen in het verleden, bosexploitatie, verkeer, ...). Wat de lange termijn zal brengen voor deze prachtige amfibische draakjes in onze bossen, wie zal het zeggen ? Ik kan alleen maar informatie over deze soort vergaren zodat men ze beter leert kennen en middels foto's het grote publiek aanspreken. Dat doe ik nu hier ook.

Het is zoals Joni Mitchell 30 jaar geleden reeds zong : we weten niet wat we hebben, tot we het verliezen ...

"Kijk mama, zonder handen"

Jeugdige vuursalamanderlarve die bijna op metamorfose tot landsalamander kan overgaan, merk de uitwendige kieuwen op achter de kop en de kenmerkende gele vlekken.

Vuursalamanders zijn voor hun reproductie sterk afhankelijk van een geschikt bosbiotoop, dankzij gesprekken met de boswachters en Hyla zijn deze in kwaliteit en kwantiteit toegenomen de laatste twee jaar. Het effect laat zich al voelen in een sterke vermindering van mortaliteit. Hopelijk merken we het later ook in de dichtheden. De vinger aan de pols, zoals heel Vlaanderen en bij uitbreiding iedere mens zou moeten doen, zonder natuur en bij uitbreiding biodiversiteit kunnen we immers niets doen ...