Zelfs de Finnen landen hun vliegtuigen op het ijs, maar verwacht je dan van een Europees land waar nog beren leven en waarvan een hardrockgroep Eurosong wint ? Deze foto werd door mijn opa gemaakt in 1980 in Lapland :
Sneeuw ... het is ook een uitstekend speelterrein voor de autoliefhebber die verzot is van modder, rallying, terreinrijden en dergelijke. Deze winterse neerslag test de vaardigheden der chauffeur tot op de bodem, het beheersen van het slippen, steeds het juiste spoor zoeken in twintig centimeter versgevallen sneeuw, het anticiperen en remmen op de motor, het zijn allemaal eigenschappen waarmee de sneeuw de selectie onder de chauffeurs maakt. Het zijn omstandigheden die wij sinds de jaren '60 amper kenden. Dat waren nog jaren waarin het openbare leven bleef doorgaan, ook de spoorwegen die toen nog onder stoom werkten of al overgeschakeld waren op diesellocs want elektriciteit was nog maar een modewoord. Hedendage kent de NMBS, onze nationale spoormiskleun, de grootste vertragingen en pannefrequenties ooit, om nog maar te zwijgen van de ellende die sneeuw met zich meebrengt bij de onvoorbereide spoorwegen die meteen twee dagen lam lagen.
Met mijn auto, een simpele oude Passat Variant 1.9TD van 1993, geraakte ik wel overal. Het "bakske" heeft niet al teveel paardenkrachten, zowat 75pk waar een moderne Passat standaard al gauw 140pk heeft. Maar met weinig pk's, geen elektronica, Uniroyal rain tyres, voorwielaandrijving en een goede wegligging komt men ver, heel ver, in de gladde omstandigheden waarin ik mij bijna dagelijks bevind door mijn hobbymatige bezoeken aan veld en bos. Daarom is sneeuwval voor mij niets anders dan het rijden op natte klei. Ook is de 1.9 turbodiesel erg betrouwbaar, deze krachtbron zal op een koude winterdag altijd starten, die zekerheid is nog steeds onveranderd na bijna 4 jaar Passat rijden. Eveneens staat deze auto paraat om overal te helpen waar nodig, zoals het depanneren van mijn opa's Ford Mondeo 1.8TD van '94 die met een lege batterij in het nabije dorp Haasrode stond en die ik daags nadien nieuw leven moest inblazen terwijl de Mondeo zelf al half ingesneeuwd was tijdens de nacht.
278.000km staan er al op de teller, de motor zelf is in maart vervangen geweest door een afgebroken krukaspoelie in de oude motor en zit nu op ongeveer 120.000km. Ik kan dus nog vele kilometers zonder zorgen tegemoet zien, de rest van de auto is hard en zoals de Britten het zeggen "mechanically sound". Een rustieke Passat is altijd een perfecte auto geweest voor een biologiestudent volgens mijn mening, altijd plaats genoeg voor dingen als een plaat hardboard van 2 meter lang of een halve ton aan stenen en cement, daarnaast biedt deze break altijd plaats voor 5 mensen of 2 mensen + 2 fietsen.
Ideaal dus maar ook biedt het lustige ronken van de oude diesel in combinatie met de rijgeluiden een gepaste omkleding voor de countrymuziek die geregeld door de oude speakers zijn weg in het interieur vindt. De perfecte ontspanning onderweg is luidkeels -proberen- meezingen met de melancholiek en vrijheid van de countryzangers van weleer. Met een van hen zal ik deze post dan ook afsluiten; Waylon Jennings en "Luckenbach, Texas".
There's only two things in life that make it worth livin'
That's guitars that tune good and firm feelin' women
I don't need my name in the marquee lights
I got my song and I got you with me tonight
Maybe it's time we got back to the basics of love
Let's go to Luckenbach Texas with Waylon and Willie and the boys
This successful life we're livin' got us feuding
like the Hatfield and McCoy's
Between Hank Williams pain songs, Newberry's train songs
and blue eyes cryin' in the rain, out in Luckenbach Texas
ain't nobody feelin' no pain
So baby let's sell your diamond ring
Buy some boots and faded jeans and go away
This coat and tie is choking me
In your high socitey you cry all day
We've been so busy keepin' up with the Jones
Four car garage and we're still building on
Maybe it's time we got back to the basics of love
Tot de volgende episode,
Gert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten