Op zoek naar de Sleedoornpage

Ik zal ineens met de deur in huis vallen : de Sleedoornpage is een bedreigde vlindersoort en een prioritaire doelsoort van Vlaams-Brabant sinds vorig jaar. Deze prioritaire soorten of "kapstoksoorten" zijn belangrijke indicatoren voor de toestand van onze natuur, als het met deze soorten goed gaat, gaat het met de rest ook goed. Dit geldt duidelijk niet voor de Sleedoornpage dat sterk in aantallen afneemt en nu de aandacht van natuurorganisaties heeft gevonden. Zo worden ieder jaar vaste zoektrajecten afgebakend waarin vrijwilligers en Natuurpunters de jonge sleedoorntakken minutieus afspeuren naar het amper een millimeter grote eitje met het kenmerkende golfbaluiterlijk. De Sleedoornpage heeft haar naam echt niet gestolen, deze soort legt een grote voorkeur aan de dag om haar eitjes veilig achter te laten op jonge scheuten van Sleedoorn (Prunus spinosa) en wel in de oksels van de takken op de grens tussen oud en nieuw hout.

De problemen begonnen met de afname van het gebruik van de Sleedoornstruiken in het Vlaamse en Nederlandse landschap, indirect veroorzaakt door de schaalvergroting van de landbouw waardoor kleine percelen niet meer afgebakend moesten worden. Daarom worden sleedoornaanplantingen, net als meidoorn en hazelaar, sterk gestimuleerd, niet alleen vanwege de natuurwaarde maar ook vanwege de landschappelijke waarde in rurale gebieden. Slingerende hagen en houtkantjes zijn ook ideale corridors tussen versnipperde gebieden, een acuut probleem in Vlaanderen.

Niet alleen de schaalvergroting was de oorzaak van het verdwijnen van Sleedoorn, ook de fruitkwekers banden deze haagsoort omwille van de vrees voor het overbrengen van perenvuur dat hun teerbeminde fruitbomen massaal aantaste.

Naast het aanplanten van nieuwe Sleedoorn zouden oude haagkanten ook regelmatig bijgesnoeid moeten worden, op oud hout getijdt de Sleedoornpage niet, verjonging is dus de boodschap en dat is ook interessant om bloemen en vruchten op peil te houden die dan weer vogels en andere dieren aantrekken.

Afgelopen zondag werd deze problematiek en de Sleedoornpage in de schijnwerpers gezet in Holsbeek, een van de gemeenten dat onlangs het biodiversiteitscharter ondertekende. Roel Uyttenbroeck fungeerde voor de eerste keer als gids en dankzij een mild weertje en de eerste mooie dag van 2010 kwamen over de twintig geïnteresseerden opdagen die ook de sleedoornhagen ingestuurd werden. Hieronder een impressie van deze interessante en geslaagde wandeling -er werd inderdaad een eitje gevonden-;

De talrijk opgekomen Holsbekenaars samen met wat verdwaalden zoals ik en Thomas luisteren aandachtig naar de gids van de dag, Roel.

Na de uitleg gaat de groep de stekelige struiken in, naarstig op zoek naar de minuscule witte eitjes, hier is Thomas in actie. Foto's zijn trouwens getrokken met de 50mm f1.8.

Roel in portret.

Binnen een aantal weken is het weer lente ... iets om naar uit te kijken, zoals elke nieuwe start van een ander seizoen. Foto getrokken met de 50mm f1.8 met 2x extender.

Meer informatie over de Sleedoornpage kan op Wikipedia gevonden worden of bij de Vlinderwerkgroep van Natuurpunt, voor wie meer wil weten over de Vlaamse prioritaire soorten kan terecht op de website van Natuurpunt zelf.