Leuvens verborgen natuur

Aan het randje van de stad Leuven torent al zo'n 40 jaar Gasthuisberg op, bekroond met het UZ Gasthuisberg ziekenhuis alwaar ook les gegeven wordt op de campus en alwaar baanbrekend onderzoek wordt gedaan, onder andere op stamcellen. De hoge grijze gebouwen zijn onmiskenbaar en bezetten de hele heuvel, op een park voor patiënten na is er weinig natuur te beleven. Of lijkt dat alleen maar zo ? Op deze, bij studenten beruchte, heuvel reed ik al een paar keren mijn fiets stuk, dan eens een pedaal eraf getrapt, dan weer een remkabel los, de mogelijkheden zijn onbeperkt. Het hoeft weinig betoog dat op die steile stukken een fietser amper rond kijkt omdat hij al zijn aandacht bij de klim houdt.

Vorig weekend echter werden er vijf Pestvogels (Bombycilla garrulus) gesignaliseerd op de mailinglist van de Dijlevallei : deze opvallende vogels waren aan het genieten van de lijsterbessen die massaal rond de parking staan. Deze mooie vogels bleven zitten tot maandag maar werden op dinsdag niet gezien. Ik kon evenwel pas op woensdagvoormiddag gaan kijken samen met Reinhardt. De Pestvogels vonden we niet meer, wel een Groene specht (Picus viridis), Staartmezen (Aegithalos caudatus) en een voorbijvliegende Grote Bonte specht (Dendrocopos major). Dan ontdekten we een verborgen, half wild parkje aan de andere kant van de heuvel, vrij toegankelijk; dat lieten we ons geen twee keer zeggen : we zijn tenslotte biologen in spe en in die hoedanigheid dol op zulke verlaten hoekjes !

Het eerste wat de aandacht trok waren de prachtige beuken, weids uitgesperde takken orneerden magnifieke brede en verweerde stammen. Zo'n bomen zijn de belichaming van de micro-biodiversiteit ...

Zo was er deze paddenstoel die uitgebreid profiteert van de vochtige omstandigheden langs de "stem flow" van een van deze bejaarde beuken.

Niet alleen het parkje bood ons heel wat exploreerplezier, ook een oude boomgaard met bomen die nog steeds vrij zoete appeltjes dragen zo laat in het seizoen vonden we. Dit veldje bood ons stammen met spechtholten, een omgevallen boom met mogelijk een nestingang van een marterachtige -we roken de muskusachtige lucht- eronder, een welluidend zingend roodborstje en vele paddenstoelen ...

Een van de vele paddenstoelen (ongedetermineerd) in de boomgaard.

Reinhardt geniet van een appeltje als ontbijt ...

Langs deze dreef daalden we de heuvel terug af, ons verheugend dat hier ook Aalbes (Ribes rubrum) en Europese vogelkers (Prunus padus) groeit en niet de Amerikaanse vogelkers (P. serotina), die exotische, o zo moeilijk uit te roeien woekeraar van de Vlaamse bossen zoals in Heverleebos ...

Deze korte uitstap was een welkome adempauze in een tijd vol bachelorproefdrukte ... Ik kan het iedereen maar aanraden onbekende stukjes naast de deur te verkennen, vaak liggen er mooie verrassingen te wachten !


-Foto's werden gemaakt met de Canon Powershot D10-