Winterpret in de Dijlevallei

Sinds een kleine maand werd België al een paar keer vergast op een sneeuwtapijt, al een paar keren zorgde dit voor verkeerschaos en blije jonge gezichten en werd het door de biologiestudenten en vele andere studenten met open armen ontvangen. Momenteel kreunen we echter onder meer dan 15cm sneeuw, omstandigheden die ik heerlijk vind maar die voor drie kwart van de West-Europeanen ondoenlijk blijkt te zijn. Waren we maar allen Scandinaviërs ...

Dit zorgt voor leuke scènes als de biologen onder ons een nachtelijke excursie houden of overdag een hond uitlaten, als de biologen onder ons de veldwegen trotseren in een oude Passat die smalend een stoer doende Jeep Wrangler voorbij steekt door een nachtelijke sneeuwbui. Een foto-impressie kon ook weer niet ontbreken.

30/11/2010 in Ormendaal : Rein, Simon en ik zijn in een zoektocht verwikkeld naar inmiddels weggevlogen Kraanvogels en een Wilde zwaan

De Wilde zwaan (Cygnus cygnus) door mijn telescoop getrokken op zo'n 200 meter afstand.

Ormendaal, tussen Oud-Heverlee en Korbeek-Dijle strekt dit landbouwgebied zich langs de Dijle.

Kleurige kano's kantelen zich op hun kant aan de Dijle.

02/12/2010 : Pieter speelt met Darko in Mollendaalbos (Meerdaalwoud).

Darko houdt enorm veel van sneeuw, een Border Collie is er tenslotte voor gemaakt met dat gure weer in de Highlands. Hij voelt zich dus kiplekker.

Het zonnetje verwaardigt zich even om een paar stralen op een stil winterlandschap te werpen in Mollendaal.

Diezelfde avond gaan we in een volle sneeuwbui met een aantal biologen op pad langs de veldwegen in Vaalbeek in de hoop om wild te zien en zo mogelijk te fotograferen. We komen inderdaad in totaal vier vossen tegen, soms op een paar meters van ons maar foto's nemen is niet mogelijk, snel en schuchter dat die dieren zijn. Maar dat slimme blikje en die pluimstaart zal ik niet snel vergeten, net zomin als de aanblik op Rein, Simon, een andere Gert en Marian die een veld inlopen om toch te proberen ze te fotograferen. In al dat sneeuw en ijs rij ik weer weg na een twintigtal minuten om in een bocht een Jeep Wrangler voorbij te steken waarvan de berijder maar al te raar keek naar die oude Passat die ook door de sneeuw ploeterde.

In die sneeuw lukte het ons niet om foto's te maken van het "wild" zelf maar de sporen van een vos waren in Meerdaalwoud onder andere prachtig te zien, deze foto werd door Simon gemaakt. Merk het patroon op van 2+2, een vos loopt steeds met een voor- en achterpoot van dezelfde kant gelijk op.

In Meerdaalwoud hebben we minder succes maar daarom niet minder pret ! Hoe dat zo zal mijn lezer zich nu wel afvragen ...

Simpel : ik had een slee mee die Rein en Simon hier welwillend demonstreren. Biologen hoeven niet altijd beestjes en plantjes te zoeken ...

Een paar dagen later ging ik dan weer op pad met Jan en Capi, na een vruchteloze Ransuilenzoektocht op de "Delle" in Leefdaal gingen we op stap in de Doode Bemde. We zagen weinig in die ijskoude regen maar het was gezellig. Let op, deze sneeuw was er pas ruim twee weken na de gigantische overstromingen die Vlaanderen nog maar net geteisterd hadden...

En toch was het niet helemaal vruchteloos, de waterdichte Canon Powershot mocht zijn kunstjes vertonen onder het ijs van de sloten en poelen in het reservaat. Ja ik was zo gek om mijn handen in dat koud water te steken ...

Maar deze aanslag op mijn handen werd goedgemaakt door de mooie beelden die ons gegund werden vanonder het ijs, verkregen op deze manier. Hier een waterlelie uit een aparte hoek die ingevroren in het ijs de dooi afwacht.

Een paar dagen later in Mollendaal terug zijn de boeren druk bezig om uit de hoge hopen her en der op de velden hun laatste suikerbieten op vrachtwagens te scheppen voordat hun kostbare centen kapot zouden vriezen.

Want ondanks de dooi van een paar dagen eerder zitten we weer in een reeks van ijsdagen verwikkeld. De zonsondergangen worden er niet lelijker door.

Om deze fotoreeks mooi te beëindigen, gingen we weer eens het Meerdaalwoud in waar we getrakteerd werden op een vrouwelijke Bosuil die zich lang en luid liet horen en ook een paar Agabus guttati -een waterroofkever- in een bronbeekje zoals Rein op de foto hierboven laat zien.

Maar ook verse reeënsporen waren ons deel, ondanks een lange stilte konden we er geen ontdekken.

We sloten de avond af in Oud-Heverlee waar we op zoek gingen naar Bevers, we vonden ultraverse sporen terug maar de dieren zelf waren al gevlogen. Gert en Kaat banen zich hier een weg door het riet...

... om deze net aangepakte boom te vinden waarmee ik deze post besluit, we zijn nog zonder succes op Bevertocht geweest maar we gaan blijven proberen om ze te zien en natuurlijk te fotograferen.

"Stay tuned !"