sapias, vina liques, et spatio breviIn Vlaanderen is er al geruime tijd een traditie aanwezig om landbouwbedrijven over het hele grondgebied open te stellen voor geïnteresseerde bezoekers op de "Dag van de Landbouw". Zo kunnen mensen van dichtbij kennismaken met de hedendaagse landbouw en de mensen erachter. Het is ook een goede promotie voor producten van eigen streek. De bezoeker ziet wat er gebeurt achter de schermen om het product te verkrijgen dat hij of zij met veel plezier en smaak op de huiselijke tafel neerzet. Een van die bedrijven die iedere keer meedoen is Chardonnay Meerdael, de streekchampagne van de Dijlevallei. Hun wijngaarden liggen op de zuidgerichte zandlemige hellingen van Vaalbeek, leunend tegen de bosrand van het Meerdaalwoud. De familie Vleminckx begon met planten in 1994 en inmiddels hebben zij al diverse prijzen gewonnen voor hun sprankelende drank. Momenteel telt hun domein 60 000 wijnstokken van de Chardonnay druif. Dit is niets nieuws. In de 12e eeuw reeds werd er wijn verbouwd op deze heuvels rond Leuven, tot ver in de 16e eeuw was dit, met vallen en opstaan, een aanvullende lokale nijverheid. Na de godsdienstoorlogen viel alles stil tot het de laatste decennia terug aan belangstelling won hier in de Dijlevallei en ook in de meer noordoostelijke Hagelandse heuvelstreek. De Chardonnay druiven zijn dé druivensoort bij uitstek voor onze streken door hun brede aanpassingsvermogen aan klimaat en bodem. Zij leveren wijnen, in dit geval mousserende wijn, die in een koel klimaat een frisse, fruitachtige (appel) smaak in de mond nalaten. Voor één fles Chardonnay Meerdael is er één struik nodig. Momenteel ligt de jaarlijkse productie rond de 40 000 flessen door het uitvallen van 20 000 struiken na slechte voorjaren en strenge winters. Een problematiek waar andere Vlaamse wijnboeren ook mee kampen. Een uitstekende reportage over de opkomst en toekomst van de Vlaamse wijnbouw kan je op vilt.be vinden. De bezoekers komen ieder jaar in steeds grotere getale, het open terras met allerhande druivenproducten en natuurlijk de Chardonnay Meerdael werd dit jaar sterk gesmaakt in het zonnetje. Ook de gratis gidsbeurten rond het domein zijn een echt succes. Voor de landbouwbedrijven is het ook een uitstekende gelegenheid om hun product in de kijker te zetten. En voor de hond, een gelegenheid om aandacht op te eisen en rustig te soezen in de schaduw ... Voor mijn grootmoeder Hilda ook een gelegenheid ... om stiekem een paar glaasjes te drinken. Ondertussen worden de toekomstige flessen al bereid, hier zijn de vaten voor de eerste gisting van de suikers naar alcohol. De druiven worden eerst geoogst met een speciale machine die de wijnstokken doet trillen. Na het oogsten worden de druiven met 250 kilogram tegelijk geplet in een draaiende cilinder, het sap wordt dan naar de gistingsvaten gevoerd. Na de eerste gisting wordt de wijn, want dat is het dan, op flessen gebotteld en voegt men terug gist toe om een tweede gisting op de fles te starten. Door de afgesloten fles blijft het CO2-gas in de vloeistof, in tegenstelling tot de vaten waar de CO2 uit ontsnapt. Het is dit gas die voor de sprankelende belletjes zorgt in de wijn. Een mousserende wijn is geboren. Deze tweede gisting gebeurt in een koelkamer om de gisting gecontroleerd te laten verlopen en de flessen worden langzaam gekeerd zodat de gist zich verzamelt in de flessendop. Na het afslaan van de flessendop vliegt deze gist eruit onder de hoge druk die in de fles inmiddels gevormd is geweest. Dit is een kunst op zich om het netjes en goed te doen. Wijngids Jan Vandezande legt de principes van de tweede gisting uit en toont een fles met de gist die zich in de dop verzameld heeft. Na het afslaan van de kroonkurk en het verwijderen van de gist kan men de kurk erop zetten en dan is de schuimwijn klaar. De hele cyclus van oogst tot fles duurt ongeveer zes tot acht maanden naargelang de wijnsmaak die men wenst te bekomen. Tenslotte kan je dan op een terrasje gaan zitten, met een glaasje Chardonnay Meerdael in jouw hand, de dag en de zon overpeinzend ... Want wijnboeren zijn inherent levensgenieters, zij gaan vol liefde met hun product om en gunnen zichzelf een extraatje, zoals een oldtimer Porsche Diesel tractor... Een filosofie waar ik best mee kan leven !
spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida
aetas: carpe diem quam minimum credula postero.
wees wijs, zeef de wijn en tot een kort tijdsbestek,
moet je de lange termijn inkorten. Terwijl wij praten ontsnapt de jaloerse
tijd: pluk de dag en reken zo min mogelijk op morgen
Horatius - Ode 11, Boek 1 (Vertaling Hermeneus 1993 nr. 5)
Posts tonen met het label fruit. Alle posts tonen
Posts tonen met het label fruit. Alle posts tonen
dinsdag 6 november 2012
Vina liques
dinsdag 17 augustus 2010
Krieken en Weckpotten
May the winter stay away
From my harvest night and day
May God bless and keep my cherished fruit
Grow my tree up to the sky,
Once I waved my home goodbye
I just wanna go back to my roots
Eva Rivas - Apricot stone
Zoals ik al eerder aanhaalde is mijn oma ("Mamie") terug bezig met fruit en groenten te plukken uit de tuin en in te maken voor de winter. Nu wou ze absoluut krieken "steriliseren". Ik had daar nog nooit van gehoord en met mij velen van mijn leeftijd. Wij kennen dat niet meer. Mamie vertelt hoe het in zijn werk gaat. Klaarblijkelijk worden groenten in zout water en fruit in gesuikerd water in potten gedaan. Deze potten worden dichtgeschroefd en in een steriliseerketel gedaan waar ze tot de helft in het water staan. Volgens de tabellen van een kookboek laat je het dan op een vaste temperatuur warm staan voor een eveneens vaste tijd. Vroeger moest Mamie dat met een ketel op gas doen, een voorhistorisch ding van haar huwelijk in '59 nog waarbij ze nog met een thermometer en een klokje moest werken. Ze zei met reden dat ze daar te oud voor geworden is en haar zus had haar gezegd dat in Metaleuven er gloednieuwe steriliseerketels te koop stonden : op electriciteit én met een timer/thermostaat.
Zo gezegd, zo gedaan en ik rij met ons Mamie naar Metaleuven waar een zeer vriendelijke verkoopster ons wegwijs maakt in het aanbod van steriliseerketels. Ze vertelt dat mensen tegenwoordig van buiten de Leuvense regio speciaal naar daar rijden om zo'n ketel te kopen. Het wordt terug mode om jouw zelfgekweekte groente en fruit in te maken voor de winter. Het is milieubewuster ook. Gelukkig kende zij er iets van want ik had geen flauw benul van vereisten. Het werd bijna een uur verhalen ophalen over de keukenavonturen over de jaren heen. De ketel werd uiteindelijk een Weck, beter bekend van de Weckpotten.
De dag erna gaat mijn oma aan de slag : de test wordt gedaan met de pruimen uit het kippenhok. Thermostaat en overeenkomstige tijd worden ingesteld en volautomatisch steriliseert het toestel de potten vol pruimen. Tevreden over het resultaat kan mijn oma nu eindelijk de krieken gaan plukken !
Voor de krieken trekken we terug naar de Ruwaal in Korbeek-Dijle bij tante Agnes en Sophie waar een paar bomen met Schaarbeekse krieken staan. Deze bomen waren vroeger veelvoorkomend in de streek rond Brussel tot in het Leuvense toe en staan bekend om hun goede kwaliteit voor confituur en kriekenbier. Brouwerij Lindemans brouwde tot in de jaren '70 met deze krieken maar moest nadien noodgedwongen overschakelen op speciaal geïmporteerde Deense krieken die qua smaak het beste lijken op de Schaarbeekse krieken. Zoals zoveel regionale rassen verdween ook deze bijna geheel uit de economische belangen door de arbeidsintensieve oogst. Mijn moeder is dol op de confituur van deze krieken die mijn overgrootmoeder altijd maakte van de bomen achter in "den hof".
Hieronder een korte foto-impressie met de Canon Eos 350D en 50mm fix : van de kriekenpluk tot het steriliseren of confituren.
Abonneren op:
Posts (Atom)