Krieken en Weckpotten

May the winter stay away
From my harvest night and day
May God bless and keep my cherished fruit
Grow my tree up to the sky,
Once I waved my home goodbye
I just wanna go back to my roots

Eva Rivas - Apricot stone

Zoals ik al eerder aanhaalde is mijn oma ("Mamie") terug bezig met fruit en groenten te plukken uit de tuin en in te maken voor de winter. Nu wou ze absoluut krieken "steriliseren". Ik had daar nog nooit van gehoord en met mij velen van mijn leeftijd. Wij kennen dat niet meer. Mamie vertelt hoe het in zijn werk gaat. Klaarblijkelijk worden groenten in zout water en fruit in gesuikerd water in potten gedaan. Deze potten worden dichtgeschroefd en in een steriliseerketel gedaan waar ze tot de helft in het water staan. Volgens de tabellen van een kookboek laat je het dan op een vaste temperatuur warm staan voor een eveneens vaste tijd. Vroeger moest Mamie dat met een ketel op gas doen, een voorhistorisch ding van haar huwelijk in '59 nog waarbij ze nog met een thermometer en een klokje moest werken. Ze zei met reden dat ze daar te oud voor geworden is en haar zus had haar gezegd dat in Metaleuven er gloednieuwe steriliseerketels te koop stonden : op electriciteit én met een timer/thermostaat.

Zo gezegd, zo gedaan en ik rij met ons Mamie naar Metaleuven waar een zeer vriendelijke verkoopster ons wegwijs maakt in het aanbod van steriliseerketels. Ze vertelt dat mensen tegenwoordig van buiten de Leuvense regio speciaal naar daar rijden om zo'n ketel te kopen. Het wordt terug mode om jouw zelfgekweekte groente en fruit in te maken voor de winter. Het is milieubewuster ook. Gelukkig kende zij er iets van want ik had geen flauw benul van vereisten. Het werd bijna een uur verhalen ophalen over de keukenavonturen over de jaren heen. De ketel werd uiteindelijk een Weck, beter bekend van de Weckpotten.

De dag erna gaat mijn oma aan de slag : de test wordt gedaan met de pruimen uit het kippenhok. Thermostaat en overeenkomstige tijd worden ingesteld en volautomatisch steriliseert het toestel de potten vol pruimen. Tevreden over het resultaat kan mijn oma nu eindelijk de krieken gaan plukken !

Voor de krieken trekken we terug naar de Ruwaal in Korbeek-Dijle bij tante Agnes en Sophie waar een paar bomen met Schaarbeekse krieken staan. Deze bomen waren vroeger veelvoorkomend in de streek rond Brussel tot in het Leuvense toe en staan bekend om hun goede kwaliteit voor confituur en kriekenbier. Brouwerij Lindemans brouwde tot in de jaren '70 met deze krieken maar moest nadien noodgedwongen overschakelen op speciaal geïmporteerde Deense krieken die qua smaak het beste lijken op de Schaarbeekse krieken. Zoals zoveel regionale rassen verdween ook deze bijna geheel uit de economische belangen door de arbeidsintensieve oogst. Mijn moeder is dol op de confituur van deze krieken die mijn overgrootmoeder altijd maakte van de bomen achter in "den hof".

Hieronder een korte foto-impressie met de Canon Eos 350D en 50mm fix : van de kriekenpluk tot het steriliseren of confituren.

Whiskey de ezel kijkt aandachtig toe als wij de onderste takken leegplunderen.

Met rode vingers -krieken lekken veel meer sap dan kersen- plukken en plukken we voort tot de emmer bomvol zit met de zurige vruchten.

In de rest van Sophie en Maarten hun tuin staan nog deze zonnebloemen in de avondzon.

Mamie mag ook nog wat andere groenten meenemen en dat laat ze zich geen twee keer zeggen, verse boontjes op de zondagse tafel zijn altijd een lekkernij.

Een courgette voor de soep mag ook mee.

Twee dagen later, een zondag, het steriliseren en confituren begint ...

De bewuste ketel van Weck in actie op een bijgezet tafeltje.

Confituur maken, eerst koken met veel suiker ...

... en dan in de potjes doen en laten afkoelen.