Vers le midi - I

Il y a des jours comme ça
où rien ne va
où t'as l'impression
l'monde est contre toi
Tu comprends pas
...

mais dieu pourquoi
c'est toujours moi
t'appelles le ciel
il répond pas
et pourquoi ... toujours moi

Axelle Red - Toujours moi

Zuid-Frankrijk. Het is nog steeds een naam die klinkt als een klok voor menig vakantie-zoekend Belg. Waarom heeft dit stukje van dat gigantisch patriotisch land zo'n aantrekkingskracht ? Is het de vele wijngaarden, lavendelvelden of kaasmakers ? Is het de geur van dennen en pijnbomen en belofte van zon ? Is het de boulevards van Cannes of de rustig voortkabbelende dorpjes in de heuvels van het binnenland ? Ik kan niet echt een essentie aanduiden : Zuid-Frankrijk is een mengelmoes van allerhande leefculturen en natuurbelevenissen dat steeds aanslaat. Zelfs de Franse taal klinkt hier opgewekter dan elders.

Ik ben al sinds mijn prille jaren vrij bekend met dit stukje Frankrijk en wou altijd graag met de eigen auto en een paar vrienden ernaartoe gaan. Na Brétagne, Toscane en de Algarve was het dit jaar eindelijk zover. Op 8 september, 7u30, vertrokken we met een knál volgeladen Passat naar de eerste halte : Camping municipal Bellerive in Monteux, gelegen tussen Orange en Avignon in. Na een korte stop in Luxemburg om een gekleurde spanband te kopen om de bagage te weerhouden van het vallen in de nek van de mijn achterste passagiers, vlot het zeer goed tot vlak voor Lyon-centre.

De radio valt weg. De lampjes springen aan. De meters vallen een voor een weg. Ik denk meteen "Tiens, dat ken ik hier nog ... Alternator ..." Inderdaad, na een panne-stop op een aire stopt de Passat ermee omdat de batterij niet meer bijgeladen wordt door de alternator -een soort dynamo- en daar staan we, 600km van huis en op slechts 250km van onze volgende camping, het is iets na twee uur in de namiddag. Na een heel telefoonmarathon met Touring, Franse garages, de Gendarmerie -want alleen die mogen afslepen langs de snelweg- en de sleper zelf arriveert iets na 15u eindelijk de sleper : een verroeste Renault Turbo vrachtwagen... De pechverhelper meet de batterij en inderdaad, oftewel is de batterij te oud ofwel is de alternator overleden. Er zit niks anders op dan naar een garage gesleept te worden en daar verder te zien.

Een pijnlijk zicht ...

In de garage valt het verdict : de alternator is weg. En nee, een stuk in voorraad is niet direct te regelen. Een paar telefoontjes met Touring en om 17.30 is er een vervangwagen geregeld, in Europcar Dardilly. Ze zeggen ons dat het op slechts 250 meter van de garage ligt en de monteur wijst ons de weg. We stappen en stappen en dan zeg ik "Mannen, ik zie nog altijd geen Europcar, zouden we dat toch 'ns niet in dat café vragen ?".

Dat café bleek een stamcafé voor heel wat lokale truckers te zijn. We leggen hen de situatie uit en terwijl een trucker hoog in zijn cabine naast het café, met kousenvoetjes buiten bengelend en een hemdje dat zijn bolronde buik niet echt in toom kan houden, zijn GPS raadpleegt vragen de anderen ons uit over de politieke situatie in België : "Hein, c'est vrai qu'on coupe la Belgique ?" Ik antwoordde dat zelfs de Belgen er niet meer aan uit kunnen.

Ondertussen heeft de GPS een locatie doorgegeven : zo'n anderhalve kilometer (!) van het café en dus zeker geen 250 meter. We moesten daar zijn om 18u en het was al 17.45, dat zouden we te voet nooit halen. "Pas de problème !" roept een van hen uit en troont ons mee naar zijn Renault Premium, een verhuiswagen met slaapcabine. Pieter en ik zetten ons op het dunne matrasje terwijl Martijn en Jan zich al persend op de bijrijdersstoel installeren. Onze nieuwe compagnon rijdt langs de A6 door in de door de GPS aangegeven richting maar we zien nog steeds geen Europcar buiten enkele wagens bij een Renault garage. Uiteindelijk, drie kilometer verder zien we een parking vol Europcar wagens. Onze compagnon zet zijn vrachtwagen pardoes aan de kant met de vier pinkers op en we lopen naar de garage waar men ons verwelkomt in een leefruimte met een wasdraad vol was en een draaiende ventilator.

Nee, Europcar was hier niet maar was inderdaad bij die Renault garage die we eerder gepasseerd hadden. 18.10 was het inmiddels. Met volle snelheid stapten we terug naar de vrachtwagen en ja, na een vijftal minuten waren we op het juiste adres dat gelukkig nog niet gesloten was.

Touring had voor ons een vervangwagen geregeld. Ik had met grote nadruk gezegd dat we een grote auto nodig hadden voor 4 adulten, bagage voor twee weken én kampeergerief. Tenminste de grootte van mijn Passat moest het toch wel zijn. Met wat kwamen ze af ?

Raad maar ...

Nee...

Ernaast ...

Het was een Renault Clio ! Er kon misschien net onze tent en 2 slaapzakken in maar dat was ook alles. Op dit punt verlies ik mijn geduld en klop op de balie : We Hebben Een GROTE Auto Nodig !

De dame aan de balie had wel oren naar onze klacht en na wat regelen via telefoon reden ze een Peugeot Bipper Tepee "Outdoor" voor met de 1.4HDI motor. Iets groter dan de Clio maar wel een bestelwagentje waarin je tot het dak kan stapelen. Deze namen we en rond kwart voor zeven waren we aan de garage waar de Passat stond die we gevraagd hadden even open te blijven tot we terug waren om te kunnen overladen. Want een Frans zinnetje paste wel bij ons : "On se débrouille !", we trekken ons plan. Bijna alles geraakte in de Bipper buiten mijn gereedschapskist waarin ik de hamers zou vergeten zodat we de rest van de vakantie de piketten van de tent moest vastkloppen met stenen. We besloten om toch nog door te rijden naar de camping in Monteux met de hoop dat het misschien tot 21.30 zou open zijn. Om 19u15 vertrokken we in Dardilly, een verslagen Passat achterlatend.

De Peugeot Bipper in Monteux.

We arriveren rond 21.40 in Monteux aan de camping want we verloren tijd met het zoeken in het donker naar campingsgerelateerde wegwijzertjes. Gesloten ... Maar we zien iemand in het aanpalende huis naar het raam lopen, met bloot bovenlijf met krullend haar, hangbuikje en stoppelbaard, een echt product van het fiere Zuiden... Hij blijkt de campingverantwoordelijke te zijn en we leggen hem uit dat we van plan waren om hier te overnachten maar door de panne met mijn auto erg laat waren, we bleven toch wel enkele nachten. Deze vriendelijke vent laat ons toch nog binnen, na lang prutsen in het donker is tegen 23u onze tent klaar en rond middernacht hebben we gegeten en kunnen we eindelijk slapen. Mijn vermoeidheid verdwaast mijn handelingen bij de tent en ik ben meer blok aan het been dan een hulp ...

Los van dit hele avontuur de allereerste dag is het nog een zeer goede vakantie geworden waarbij we van de Provence proefden en de Côte d'Azur afgingen met de snorkels, determinatiegidsen en fototoestellen in de aanslag. Een volgende bericht zal gaan over de sfeerimpressies van sommige plaatsen die mij bij zullen blijven waaronder de markten waarop de Fransen een patent hebben.