Agility en harige vriendschap

Footprints at the sky
and a quiet sense
Wondering about the two
with a fluffy friendship
running across the lonesome mind
A wistful whisker

From the earth came a sound
unleashed and reborn
Back to an origin of spirits
when one was two

Fluffy - VAG

Ik ga al sinds februari bijna elke week met onze Border Collie Darko naar de hondenschool Pavlov bij Leuven. Maar op zondag 17 oktober mocht Darko gaan wandelen met mijn vader terwijl ik en mijn moeder naar de hondenschool gingen, niet voor een les maar voor de agility wedstrijden die vandaag op het terrein plaatsvinden.

Agility kan nog het beste uitgelegd worden met de volgende quote uit Wikipedia : Agility (ook wel behendigheid genoemd) is een discipline van de hondensport vergelijkbaar met jumping bij paardensport. Het parcours omvat een aantal hindernissen die de hond moet nemen, geleid door zijn begeleider, in een minimum van tijd, op de juiste wijze en in een bepaalde volgorde.

Het is een zeer snelle sport met heel wat hindernissen en dit vraagt een grote vertrouwensband tussen de begeleider en zijn of haar hond. Je hebt een slalom, verschillende hoogterekjes waar de honden over moeten zonder de stok te raken, je hebt tunnels van stof die aan een kant open zijn door een ring maar waar de hond aan de andere kant door de stof moet "knallen", de mogelijkheden zijn veelvoudig aanwezig en ook het parcours verandert per ronde.

Aangezien ik met mijn hond al een grote vertrouwensband heb opgebouwd en we al bijna onafscheidelijk zijn, kon ik mij goed inleven in de emoties van de begeleiders die over dit parcours snellen. Er zijn Walen, er zijn Engelsen, er zijn Vlamingen en er zijn zo'n honderd honden; het leeuwendeel daarvan zijn Border Collies, bekend om hun snelheid en "will to please". Al zijn ze soms zo zenuwachtig dat ze sneller fouten maken maar hun energie is prachtig om te observeren. Ik ben nu wel bevooroordeeld maar Border Collies zijn voor mij de mooiste honden die er zijn.

De dag werd afgesloten met de zwaarste ronde : iedereen die hier een fout maakte, zelfs al was het een paaltje missen bij de slalom of iets raken van de springtoestellen of tegen z'n baasje op springen : je viel af. Dit was een zware finale waar maar weinig mensen heelhuids uitkwamen. Alle parcours worden ook tegen de tijd afgelegd. Het is fysisch erg inspannend en ik twijfel nog of ik het ooit ga doen. Maar ernaar kijken levert de toeschouwer ook adrenaline en prachtige beelden op het netvlies op. Een fotoimpressie kan dus niet ontbreken.

Flo, de Golden retriever van Bruno Vanautgaerden legde het parcours hier foutloos af. Een hele prestatie voor zo'n zwaargebouwde hond als je hem vergelijkt met de ranke Border Collies; Bruno was dan ook gepast trots.

Een Red Merle Border Collie kijkt gespannen rond.

Dat Border Collies goed kunnen springen bewijst deze andere Red Merle weer eens, dat is voor mij oud nieuws, onze Darko springt onze zetel over ...

De hoge snelheid vereist de opperste concentratie en aandacht voor het baasje die de hond langs de oefeningen heen begeleidt.

Het viel op dat, wanneer een hond aan de startlijn verscheen en moest wachten op het signaal, alle honden langs de zijlijn zeer aandachtig toekeken en de startende hond leken aan te moedigen met hun fel geblaf.

Deze Border Collie wacht geduldig op zijn baasje en kijkt ondertussen met rustige oogopslag naar de honden op het terrein : een rust die zeldzaam is bij Border Collies.

Op de leeftijd van de begeleider staat geen grens, ook jonge pubers deden vol vuur mee.

Natuurlijk kwamen er andere hondenrassen ook aan bod maar ze waren nogal in de minderheid.

Op het zwaarste parcours was ook deze wip terug te vinden. Het houten piramidevormig geval erachter moeten de honden op en af klimmen, dit vraagt een zeer grote zekerheid bij de hond !

Maar bovenal staat zo'n zondag nog steeds voor de liefde tussen baasje en hond.

Een liefde die zich in alle vormen kan uiten ...