Kloesebos en 's Hertogensheide

Dit bericht is even een flashback naar een uitdovende maar nog steeds warme Belgische zomer. Nog voor mijn vakantie begon besteedde ik namelijk een namiddag aan een uitstap met Roel naar een vrij recent hersteld heidegebiedje in de buurt van Aarschot en Rotselaar : het Kloesebos en 's Hertogensheide.

Het Kloesebos werd enkele jaren terug opengewerkt om in het oude dennenbestand meer variatie te creeëren, met succes. Talrijke Sikkelsprinkhanen (Phaneroptera falcata) en Levendbarende hagedissen (Zootoca vivipara) voelen zich hier opperbest. Het dennenbestand wordt langzaamaan uitgedund door de aanwezige Zomereiken (Quercus robur) vrij te stellen door errond te kappen en zo de natuurlijke verjonging in te leiden. Ook exoten zoals Amerikaanse eik (Q. rubra) en Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina) worden handmatig bestreden om de inheemse flora een kans te geven. Verschillende soorten mezen -Staart-, Kool-, Pimpel- en Kuifmees vinden hier in de winter voldoende voedsel en de beschutting van de bosranden is het geliefde biotoop van Sperwer (Accipiter nisus). Het is een vrij klein maar wel mooi gebied dat ook druk bezocht wordt door mountainbikers die ons kleurrijk voorbij flitsen en vele wandelaars.

Een Sikkelsprinkhaan bewondert ons vanop een takje.

We checken het gebied ook met een batdetector op zoek naar de ultrasone geluiden van bepaalde soorten sprinkhanen die dit toestel omzet in een soort geklik en dit is soortspecifiek. Hetzelfde systeem wordt trouwens ook gebruikt voor vleermuizen.

In het berkenbosje op de heuvel blijft vocht beter circuleren en daar profiteren de vroege paddenstoelen van.

's Hertogenbos is ook een heidegebied maar dan op privégronden die op basis van een overeenkomst tussen de eigenaar en Natuurpunt omgevormd werden. Een groot deel van de bomen en heide werd afgebrand om de successie, wat heidegebieden variabel en levendig houdt, terug op gang te trekken en nu vinden we een vrij uitgestrekt heidegebied terug dat echter al terug te hard aan het verruigen is, jonge naaldbomen en berken beginnen te overheersen en ook de Struikheide (Calluna vulgaris) wordt te overheersend zonder brand-, graas- of plagbeheer. Diverse Levendbarende hagedissen spurten weg als we erdoor wandelen en de grote rijkdom aan insecten houdt ons lang zoet, vooral Roel met zijn netje en potjes is erg druk bezig de bomen aan het afgaan.

We vinden ook een aantal lieveheersbeestjes zoals het Zestienpuntslieveheersbeestje (Tytthaspis sedecimpunctata) of het Viervlekslieveheersbeestje (Exochomus quadripustulatus). Roel determineert hier de laatstgenoemde soort.

Een soort bloemenspin, helemaal geel gecamoufleerd, "klopten" we ineens uit de takken van een berk. Het was een indrukwekkende spin van zo'n vijf centimeter in de lengte en ze boezemde ontzag in door die fel gele kleur, iridiscerend in de jonge septemberzon. Intussen is ze gedetermineerd als een Marmerspin (Araneus marmoreus), te onderscheiden van de Viervlekwielwebspin (Araneus quadratus) doordat de voorste twee van de vier vlekken groter zijn dan de achterste twee en omdat er een marmertekening aanwezig is op de zijkant van het achterlijf.

Een rups van Witvlakvlinder (Orgyia antiqua) werd gefotografeerd met een 50mm fix 1.4 lens omgekeerd voor mijn 50mm fix f1.8 Canon lens.

Een Rapunzelklokje staat in een hooiland die nog maar recent in beheer is genomen. Een 50mm fix 1.4 lens omgekeerd voor mijn 50mm fix f1.8 Canon.

Het zijn kleine gebiedjes vergeleken met de Maten of de Kalmhoutse heide maar het zijn kleine eilandjes voor de biodiversiteit in dit immer versnipperd Vlaamse land.

Tenslotte, het Hageland zelf, is bekend om zijn diverse hagen en zijn grote aandeel in de Vlaamse fruitteelt, hier een beeldje van een typisch Hagelands veldje.