"Et j'irai loin, bien loin, comme un bohémien, Par la Nature, - heureux comme avec une femme."
Arthur Rimbaud

dinsdag 15 maart 2011

Sleedoornpage - een vervolg

Are you flying
Above where we live
Then I look up a glare in my eyes

Tori Amos - Sleeps with butterflies

De Sleedoornpage (Thecla betulae) wordt sinds 2008 in Vlaams-Brabant goed opgevolgd onder impuls van lokale biodiversiteitsbescherming. Zowel in de Dijlevallei als in de Hagelandvallei zijn er diverse kilometerhokken die nu ieder jaar gecheckt worden op Sleedoornpage-eitjes. Dit is ook een project waar Roel aan meewerkt en ik help soms mee om te zoeken, ondertussen de doorns van de Sleedoornstruiken (Prunus spinosa) trotserend. Net als vorig jaar (klik) heeft Roel onder andere een traject in het reservaat Hagelandvallei waar wij de voorbije weken twee keer ingegaan zijn. Met een zeer goed resultaat, in totaal hadden we 17 eitjes !

Deze foto, door Roel gemaakt, toont een vrij uitzonderlijke situatie van vier eitjes op één plant, met zelfs drie eitjes tegen elkaar gelegd.

Ook deze eitjes kunnen het slachtoffer worden van een predator.

Vergelijk vooral de grootte van de eitjes tegenover de ongeopende knoppen van de Sleedoorn. De eitjes zijn zo'n twee millimeter in doorsnede maar eenmaal je het zoekbeeld hebt, vind je ze vrij gemakkelijk.

Zelfs voor een normale 105mm macrolens zijn de eitjes te klein, daarom werkte ik ook nog eens met een losse 50mm lens omgekeerd tegen de macrolens. Hier zie je duidelijk de golfbalstructuur van het eitje. Mijn lezer moet zich de volgende situatie eens proberen in te beelden : ik heb een Sleedoorntak vast, de camera in dezelfde hand terwijl de vingers van deze hand de lens ondersteunen samen met de losse (!) 50mm die ertegen moet gehouden worden. Met de andere hand moet ik de camera bedienen en foto's nemen. Een waar huzarenstukje !

Mijn handen stonden vol krassen na iedere keer maar het is het waard. Onze kennis over de verspreiding en overleving van de soort neemt toe met ieder eitje dat we tellen. Kennis is onbetaalbaar !

woensdag 9 maart 2011

Op vogelpad

Well, she laments, sir, for it,
that it would yearn your heart to see it.
Her husband goes this morning a-birding

The Merry Wives of Windsor, Shakespeare (1602)

Zondag 27 februari. Voor deze vogel laten wij een deel van onze zondagse rust varen op weg naar zee voor een rustig dagje vogels kijken. Dit is een vogel die half vogelkijkend België (en Nederland) in rep en roer heeft gezet. Dit is een Grote trap (Otis tarda), een zeldzame dwaalgast die sinds 1987 niet meer in ons land gezien was. Op deze zonnige dag vulde ik een belofte in die ik aan mijn peter Désiré gedaan had een paar jaren terug : eens zouden we naar de Uitkerkse polders gaan en vandaag is het eindelijk zover. Maar deze vogel konden we ook niet laten schieten; ook voor mijn peter was het een nieuwe kennismaking in zijn ruim zestig jaar ervaring als vogelkijker. Deze bewuste dag toeren we dus rustig rond met de Peugeot 407 en stoppen geregeld om samen met Roel en Pieter de omgeving af te zoeken. Een Grote lijster (Turdus viscivorus) zingt in een boom terwijl enkele Stormmeeuwen (Larus canus) de akkers afschuinen maar nog geen spoor van het beestje. Dit duurde tot we besloten een doodlopend straatje eens in te rijden waar nog geen enkele "vogelaar" stond en ja hoor : we hadden hem ! Rustig kuierde het beestje van zowat 4,5 à 8 kilogram -voor de mannetjes- rond in de weide tussen de knotwilgen. Het nieuws ging als een lopend vuurtje rond dankzij een keuterboertje op de fiets en in een mum van tijd zijn wij omsingeld door meerdere vogelaars, een stuk of twintig waaronder zelfs Nederlanders en Fransen. Ik slaag erin om met de Canon Powershot een foto te nemen door de telescoop van Pieter waarvan de kwaliteit nog aannemelijk is. Voor de gewone lenzen zit deze vogel voor mij een beetje te ver.

Na lang genieten verlaten we de inmiddels zeer drukke doodlopende straat, via de serres door om, onder het gezang van opnieuw een Grote lijster, de rit opnieuw aan te vatten richting Nieuwpoort. Hier aan de monding van de IJzer gaan we in de felle en koude wind op zoek naar de steltlopers die de slikken afzoeken, ondanks de koude is het een prachtige dag en we genieten volop van de frisse zeewind die zelfs een Jan-van-Gent (Morus bassanus) meevoert binnen het bereik van de telescoop !

Verschillende Wulpen(Numenius arquata) slenteren rond in het gebied.

Roel is duidelijk in zijn schik met het mooie weer.

Uitgedroogde Doornappel (Datura stramonium) staat met enkele plantjes te pronken aan de kijkhut.

Roel en Pieter zoeken naar mogelijke Fraters (Carduelis flavirostris).

En ook mijn peter Désiré geniet van een dagje uit met het jong volk.

Door de sterke wind werd elk manoeuvre van de zeilers een waar huzarenstukje in de hevige golfslag van de Noordzee.

De pier staat helemaal in het teken van de sportvisserij.

Een Paarse strandloper (Calidris maritima) liep temidden van de Kanoeten (Calidris canutus) langs de golfbreker, op zoek naar een hapje.

Uiteindelijk sluiten we af in onze bedoelde bestemming : de Uitkerkse polders. We mikten vooral op een zichtwaarneming van Velduil (Asio flammeus) en jawel hoor : na een tijdje rondwandelen vliegt er eentje vlak voor ons op vanachter het paaltje waar hij verscholen zat. Te vlug voor een foto want verrast als wij zijn volgen wij deze prachtige vogel met de verrekijkers om zo de markante koptekening en de typische half glijdende vlucht in ons op te nemen. Jammer genoeg verdween hij kort erna in het hoge riet en we hebben hem niet meer terug gezien. Vorig jaar is het mij wel gelukt er eentje te fotograferen, en ondanks de fotografische mislukking was ik toch heel gelukkig met zo'n mooie ervaring. Daarom doen we het ook en de energie om door te zoeken naar andere leuke vogels zoals bijvoorbeeld een Zwarte ruiter (Tringa erythropus) blijft aanwezig zoals Pieter hier bewijst.

De avond valt over de uitgestrekte polders die in samenwerking met de lokale boeren beheerd worden door Natuurpunt. Het is een winters toevluchtsoord voor horden ganzen en vele steltlopers.

Een deel van mijn materiaal dat ik altijd meesleur op dagtochten als deze. Het was een prachtige en leerrijke dag met enkele nieuwe vogelsoorten voor mijn lijstje en weer een reeks mooie indrukken. De "vogelaarsdagen" aan zee zijn en blijven een goede gewoonte ...

vrijdag 4 maart 2011

Gevogel in Zeeland II

De laatste dagen waren vaak vochtig en grijs, echt Nederlands winterweer met koude natte wind en af en toe wat druppels die gelukkig meestal beperkt bleven. Zo konden we onze vakantieweek nog mooi afsluiten, laat de foto's voor u spreken ...

Een van de dijken aan Neeltje Jans.

Binnenduinen van Schouwen, een mooie donderdagochtend voordat het grijs terug zou beginnen overheersen.

Deze binnenduinen kenden na de waternoodsramp van 1953 een massale stopzetting van kleinschalig gebruik en begrazing waardoor er een kritische verdroging en verruiging optrad. Nu is er terug een heropleving van het gebied en de bijhorende biodiversiteit dankzij beheersmaatregelen om het water zo lang mogelijk in het gebied vast te houden -dat was die dag te merken aan de ondergelopen paden- en om opnieuw te begrazen. Het effect mag er wezen : een heel mooi landschap met uiteenlopende kenmerken.

Zoals ik al vaker weergaf ben ik dol op koeien, vooral de half natuurlijke rassen die tegen een stootje kunnen zoals deze exemplaren.

Dit was een van de hoogtepunten van de week : voor ons de allereerste Klapekster (Lanius excubitor) ! Deze foto werd genomen met mijn Canon Eos 350D dwars door de telescoop van Pieter.

Ook een vaste stop is de Prunjepolder waar traditiegetrouw Lepelaars (Platalea leucorodia) aanwezig waren.

Aan de Brouwersdam was er weer een spektakel van maar liefst vijf Grijze zeehonden (Halichoerus grypus) die in het water zwommen...

Stevige schoenen zijn bij onze uitstapjes wel altijd vereist ...

De laatste dag konden we Zeeland een "Tot ziens" toeroepen in de opperbeste stemming, maar niet voordat we de Sneeuwgorzen (Plectrophenax nivalis) van Westkapelle meegepikt hadden ! Voor deze zeldzame wintergasten ben ik nog naar mijn auto gelopen voor mijn fotomateriaal en heb ik in het natte zand op mijn buik gelegen om een vrij goede foto te kunnen maken ondanks het grijze mistige weer. De bovenste foto is het mannetje, de onderste foto een van de twee vrouwelijke exemplaren.

Lieve Steenlopertjes (Arenaria interpres), beste Zeeland, het was een gedenkwaardige week, en ik roep niet vaarwel, maar tot ziens !